Toxic epidermal necrosishttps://pl.wikipedia.org/wiki/Toksyczna_nekroliza_naskórka
Toxic epidermal necrosis to rodzaj ciężkiej reakcji skórnej. Wczesne objawy obejmują gorączkę i objawy grypopodobne. Kilka dni później skóra zaczyna pękać i łuszczyć się, tworząc bolesne, łuszczące się obszary. Ważne jest, aby zazwyczaj zajęte były także błony śluzowe, np. usta. Powikłania obejmują odwodnienie, posocznicę, zapalenie płuc i niewydolność wielonarządową.

Najczęstszą przyczyną są niektóre leki, takie jak lamotrygina, karbamazepina, allopurynol, antybiotyki sulfonamidowe i newirapina. Czynniki ryzyka obejmują HIV i toczeń rumieniowaty układowy. Leczenie zazwyczaj odbywa się w szpitalu, np. na oddziale oparzeń lub oddziale intensywnej terapii.

○ Leczenie
Jest to poważna choroba, dlatego jeśli zmiany dotyczą warg lub jamy ustnej albo na skórze pojawiają się pęcherze, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.
Należy odstawić podejrzane leki. (np. antybiotyki, niesteroidowe leki przeciwzapalne)

☆ W wynikach badania Stiftung Warentest 2022 z Niemiec poziom zadowolenia konsumentów z ModelDerm był tylko nieznacznie niższy niż w przypadku płatnych konsultacji telemedycznych.
  • Charakterystyczny ubytek skóry Toxic epidermal necrosis
  • TENS ― dzień 10
  • Necrolysis epidermalis toxica
  • Pęcherze we wczesnym stadium mogą szybko rozwinąć się i w ciągu kilku dni zająć całe ciało.
References Stevens–Johnson Syndrome and Toxic Epidermal Necrolysis: A Review of Diagnosis and Management 34577817 
NIH
Stevens-Johnson Syndrome (SJS) i Toxic Epidermal Necrolysis (TEN) to rzadkie schorzenia, w wyniku których na skórze występuje rozległa martwica i złuszczanie. Jeśli chodzi o leczenie, cyklosporyna jest wysoce skuteczna w przypadku SJS, natomiast połączenie dożylnej immunoglobuliny (IVIg) i kortykosteroidów działa najlepiej w przypadku SJS i TEN.
Stevens-Johnson Syndrome (SJS) and Toxic Epidermal Necrolysis (TEN) are rare diseases that are characterized by widespread epidermal necrosis and sloughing of skin. Regarding treatment, cyclosporine is the most effective therapy for the treatment of SJS, and a combination of intravenous immunoglobulin (IVIg) and corticosteroids is most effective for SJS/TEN overlap and TEN.
 Toxic Epidermal Necrolysis: A Review of Past and Present Therapeutic Approaches 36469487
Toxic epidermal necrolysis (TEN) to poważna reakcja skórna spowodowana działaniem niektórych leków i układu odpornościowego, powodująca odwarstwienie zewnętrznej warstwy skóry (naskórka) na dużą skalę, obejmująca ponad 30% powierzchni ciała. W przypadku TEN śmiertelność przekracza 20%, często z powodu infekcji i trudności w oddychaniu. Zaprzestanie stosowania leków powodujących reakcję, zapewnienie leczenia wspomagającego i zastosowanie dodatkowych metod leczenia może poprawić wynik. Niedawne badania wykazały, że pomocne mogą być leki takie jak cyklosporyna, inhibitory czynnika martwicy nowotworu alfa oraz połączenie dożylnych immunoglobulin i kortykosteroidów, co wynika z randomizowanych, kontrolowanych badań i analiz wielu badań.
Toxic epidermal necrolysis (TEN) is a serious skin reaction caused by certain medications and immune system activity, resulting in large-scale detachment of the outer skin layer (epidermis), affecting more than 30% of the body's surface. TEN has a mortality rate of over 20%, often due to infections and breathing difficulties. Stopping the medication causing the reaction, providing supportive care, and using additional treatments can improve the outcome. Recent studies have shown that drugs like cyclosporine, tumor necrosis factor alpha inhibitors, and a combination of intravenous immune globulin and corticosteroids can be helpful, based on randomized controlled trials and analyses of multiple studies.
 Toxic Epidermal Necrolysis and Steven–Johnson Syndrome: A Comprehensive Review 32520664 
NIH
Recent Advances: There is improved understanding of pain and morbidity with regard to the type and frequency of dressing changes. More modern dressings, such as nanocrystalline, are currently favored as they may be kept in situ for longer periods. The most recent evidence on systemic agents, such as corticosteroids and cyclosporine, and novel treatments, are also discussed.